Zwykli bohaterowie są wśród nas, rzadko spotykają się z uznaniem na jakie zasługują. Umieć dostrzec dobro i pokazać je światu jest równie ważne.
Spring Herbison Bowlin robiła zakupy w sklepie WalMart w Mississippi, jej uwagę przykuła scena, która wywołała ciepło pod sercem.
W kasie nadeszła kolej na staruszka, który miał same monety. W dodatku, z racji wieku odliczanie potrzebnej sumy szło mu wolno. Wyraźnie krępowała go ta sytuacja, która bardzo spowalniała kolejkę i niecierpliwiła stojących za nim ludzi.
Spring stała tuż za staruszkiem i tak opisała potem zdarzenie na facebooku:
„Zrobiło mi się cieplej na sercu, gdy odwiedziłam WalMart około południa. Kasjerka skanowała zakupy starszego pana i podała mu kwotę do zapłaty. On spojrzał na mnie przepraszająco i wyjął z kieszeni garść monet. Źle policzył i zaczął się denerwować. Mówił: „Przepraszam”. Jego ręce i głos drżały.
Ta cudowna kasjerka wzięła z jego rąk monety, położyła na taśmie i powiedziała, „Nic się nie stało! Razem to zrobimy.” On dalej przepraszał nas obie, a my zapewniałyśmy go, że wszystko jest w porządku. Zapłacił i wyszedł.
Spojrzałam na tę cudowną kobietę i powiedziałam, „Dziękuję, że jesteś taka cierpliwa.” Ona potrząsnęła głową i odpowiedziała – ’Nie musisz mi dziękować. Co jest nie tak z naszym światem, że zapominamy, jak to jest kochać i rozumieć innych?’
Chcę być taka, jak ona.”
Pośpiech wpędza nas w pernanentny stres i wyścig z czasem. Denerwujemy się przez to błahostkami. Właściciele sklepów dobrze wiedzą, że klienci nie lubią zbyt długo czekać. Dlatego monitorują nieustannie szybkość obsługi. I wpadamy we własne sidła. Obsługa bywa tak szybka, że nie nadążamy już zapłacić i spakować zakupów zanim kasjer nie zacznie obsługi kolejnego klienta, wywierając na nas presję pośpieszenia się z odejściem. Przyznacie, że nie jest to zbyt przyjemne.
Dla starszych osób jest to szczególnie trudne. Okażmy więcej cierpliwości i zrozumienia. Sobie samym również.